Selam,

İnsanın içini temizlemesi ruhunu arındırması ne kadar zor  bir şeymiş.Sen ruhunu içini ne kadar temiz tutmaya kalksan da hayat ve çevrendeki insanlar o kadar kötü ki senin temizliğin toplu iğne başı kadar kalıyor.Ya da ben öyle görüyorum.
İçimi sürekli temiz tutmaya kimse hakkında kötü düşünmemeye,kimsenin tavuğuna pışt dememeye çalışmak beni yoruyor.Gerçi pes etmeyeceğim ama yorulduğum kesin. 
Fakat bu yorgunluk sana sürekli bir şey öğretmekte...Sıkıcı olan ne?? Sürekli her şeyden ders çıkarmaya çalışmak..O zaman sanki insan hep bir çemberin içinde dikkatlice kenarlara çarpmadan dönmek zorundaymış hissine kapılıyor.
İşte yorulmaya,yıpranmaya o zaman başlıyorsun.Akışına bırakmayı bilen insan sayısı o kadar az ki..
İşte bende o akışına bırakan insanlardan olmak istiyorum.Hayat bana ve sevdiklerime ne yaşatacak düşünmeden plan yapmadan zorlamadan kasmadan yani yalnızca yaşamak..

Tabii bu çok günümüz şartlarında işin varsa zaten planlı olmak zorundasın ki işin yoksa paran yoktur.Sen hiçbir şeyden yararlanamazsın bilemezsin kısacası paran yoksa yaşayamazsın.Yani uzun lafın kısası içinde yaşadığımız hayat bizi temiz bırakmıyor sürekli kirli haldeyiz.
Beynimiz her gün biraz daha kirleniyor.Düşüncelerimiz iyi değil kötü fitne fesat çalışıyor.
Bu yüzden içini ruhunu temiz tutmak önemli...Aynı her gün duş alır gibi ruhunu düşüncelerini kötülüklerden arındırman gerekiyor.Yoksa bana göre bu dünya yaşanılır bir yer olmaktan çıkar gider.

Özlü söz ise ''ruhunu her gün derinliklerine kadar fırçala ve temizle...:))))''


Yorumlar

Popüler Yayınlar