Yokmuş gibi yapmak

           Kalbimin içinde sanki bir aygır var ve o tepiştikçe ben kötü oluyorum.Yaşadığım veya yaşamadığım bir sürü şey varken ben onun derdine düştüm.Şu anda bu yazıyı yazarken gözlerimden süzülen yaşları klavyeye damlamadan tutma çabası içinde kafamdan geçirdiklerimi de yazmaya çalışıyorum.Neden ağlıyorum?
Çünkü kendimi yok gibi bok gibi hissediyorum.Ben hep bir şeyler iyi olsun diye uğraşsam hep kötü olur bu benim ne kadar beceriksiz olduğumu gösterir.Birisi bana sanki yokmuşum sanki varlığım önemli değilmiş gibi davrandığında ben gerçekten yok oluyorum.Sanki ölüyorum...Nefes alışım bile değişiyor.Şu an öyle bir durum içindeyim.İstediğim hiç bir şey olmamış,yokmuşum gibi yapılmış,hakkımda cümle dahi kurulmamış bir halde ben salak gibi oturup bu satırları yazıyorum.Ne faydası var.? HİÇÇ..Valla hiçbir faydası yok ama benim gibi salaklar yapar böyle şeyler..
           Ben genelde böyle durumlarda hep şah damarıma bir çatal sokmak isterim.Bana bunu yapan kişinin gözlerinin içine bakarak...
Bunu hastalıklı bir durum olarak yorumlayabiliriz.Ve öyle zaten....Bir başkası için değer mi? Böyle şeyleri de düşünüyorum ama sonuç aynı ben bunu hissediyorum ne yapayiim.Yapıyor muyum hayır yapmıyorum yalnızca istiyorum ama yapmıyorum.
Bir HİÇ böyle şeyler yapsa ne olur yapmasa ne olur...İçim kasıldı..Yazdıkça daha da içim kasılıyor.Ama kimin umrumda..KİMSENİN..
Acaba hayattan çook şey mi istiyorum?
İsteyen bir yüzü vermeyen zenci...........
Galiba daha kötü oluyorum.....
Şu beynimi DR.Hanniball'a verecem bir tadına baksın..Düşün o kadar kötüyüm......